Het Dagboek van een Sjamaan ❤ mijn alcohol verslaving

Mijn relatie met alcohol.. sja.. heb je even?

Gelukkig is die relatie inmiddels nu al een aantal jaren OVER EN UIT! Boek dicht. Afgesloten hoofdstuk. Oud deel van mijn leven. Maar dat is zeker wel anders geweest.

Mijn vader is alcoholist en drinkt al sinds dat ik de baarmoeder uitkroop. Hij heeft een ernstig ongeluk gehad toen ik klein was, waarbij hij door de zoon van zijn toenmalige vriendin met een honkbalknuppel op zijn hoofd is geslagen. Blind en doof aan één kant en toch wel totaal van de kaart erna. Al dronk hij altijd al wel, maar na het ongeluk steeds meer.

Mijn vader had meestal sentimentele dronken, agressief werd hij niet, maar vooral heel emotioneel. Heeft ook met zijn sterrenbeeld als Schorpioen te maken, dat zijn water elementen die hun emoties vaak wegstoppen welke dan in een stortvloed vrijkomen met wat alcohol op.

Meerdere keren heb ik ruzie met hem gehad in mijn jeugd. Ik heb het contact verbroken voor 5 jaar lang van mijn 12e tot en met mijn 17e jaar, erna kwam er eigenlijk niet veel verandering in onze relatie, al had ik vaak de hoop van wel. Die hoop heb ik inmiddels opgegeven na weer een zoveelste ruzie, waarop hij me geheel out of the blue op straat zette in Spanje waar hij woont. Hij knalde het eruit toen hij weer dronken was. Wat hij iedere avond was. Ik zat veel op mijn slaapkamer om zoveel mogelijk discussies en dronkenmans gesprekken met hem te kunnen vermijden. Dat was vorig jaar (2018). Mijn vader drinkt dus nog steeds. Helemaal zijn karma. Mijn moeder zegt vaak: ''die gaat nog wel wat levens moeten terugkomen''!

Veel zielen herhalen patronen uit vorige levens. Juist omdat ze in een volgend leven moeten leren om het anders te doen. Dus dit patroon heeft hij meegenomen, maar helaas niet doorbroken. Dus op naar een volgend leven met nieuwe karma voor hem.

Ik heb altijd vrees gehad voor alcohol, juist omdat mijn vader alcoholist is was ik altijd bang er ook verslaafd aan te raken. En dat gebeurde ook. Vanaf mijn 12e jaar begon ik te roken. Op het schoolplein op de middelbare school. Op het Goois Lyceum in Bussum. Roken was stoer, al hoestte ik meer dan ik inhaleerde.

Bij een sigaretje hoorde natuurlijk ook alcohol. Anders was je minder stoer. Mijn eerste ''drankjes'' die ik dronk waren Bacardi breezers! Die had je in allerlei kleuren en smaken, met van die bubbeltjes erin. Ik hing ermee in bushokjes en stond in de kroeg te lurken aan het rietje met de hele avond verschillende smaken flesjes in mijn hand. Ik ging soms wel 3 dagan achter elkaar uit in de stad. Ik woonde toen nog in Almere. Op donderdagavond was het altijd koopavond en waren de kroegen nadat de stad dicht was vroeg in de avond al vol. Op vrijdagavond was de stad gezellig en ja.. op zaterdagavond ook, dus waarom zou je dan niet gewoon 3 dagen achter elkaar gezelligheid opzoeken? Slapen? Nee joh.. energie voor 10. Gewoon de hele zondag in je bed liggen meuren als een echte tiener.

Ik ontdekte dat met alcohol op mijn grenzen verlegd raakten. Ik durfde meer. Vooral durfde ik gemakkelijker jongens aan te spreken. Al had ik van mijn 16e tot en met mijn 19e een vast vriendje. Het drinken ging erna gewoon door. Het werd alleen maar meer.

Ik kan me nog momenten herinneren dat ik van de bar afgetild moest worden (jawel, ik was een wilde ;-)), omdat ik zo dronken was en bijna omviel (niet één van mijn meest memorabele momenten). Dat ik kotsend in de kroeg boven de wc hing en mijn vriendinnen me in de taxi naar huis brachten en meeliepen tot aan de deur om de sleutel in het sleutelgat te steken, waarop mijn moeder opendeed en mijn dronken hoofd naar binnen begeleidde. Thuis ook weer kotsend boven de wc, want tja.. dat luchtte nou eenmaal op en met zo'n draaierig hoofd ging ik echt niet kunnen slapen. Die avond herinner ik me nog zo goed. Mijn moeder vroeg toen aan me: ''ben je wel gelukkig met je rechtenstudie? Als je iets anders wilt doen moet je hier gewoon mee stoppen hoor''. En ik kon alleen maar denken: ''ik wil kotsen! Laat me met rust!''. Een logische gedachte van een moeder wanneer je dochter om de haverklap dronken thuiskomt. Je zou denken dat ze ergens niet gelukkig was. Ik was op de vlucht. En flink. Al had ik op dat moment geen flauw idee waarvoor. Om niet te voelen. Gewoon om niet te voelen. Al die prikkels, al die emoties van mensen, al het drama om me heen. Ik wilde het niet voelen. Ik wilde alleen maar plezier maken en verdoofd zijn.

Jarenlang ging dit zo door. Ik was niet ieder weekend dronken, gelukkig ook niet iedere maand, maar wanneer ik wel dronk zat er geen stop op. Ik kon geen maat houden.

Ik herinner me ook nog heel goed een carnavalsavond met een goede vriendin (toen nog). We waren in Maastricht en hadden net een gesprek gehad over dat ze op haar 26e eigenlijk wel had verwacht al een relatie te hebben en samen te wonen, een leuke baan. Ik was daar helemaal niet mee bezig. Diep van binnen wilde ik het heel graag, maar ik werkte vooral. Dat was waar ik goed in was en wat ik bleef doen. Dat gaf me zekerheid, het gaf me inkomen en een goed gevoel over mezelf. Daar gingen we, in onze politiepakjes, op weg naar de kroegen. Wat hebben we een leuke avond gehad samen. Heerlijk gedanst. Maar toch was het niet af. Want ik had niet gezoend met een jongen. Veel gedronken had ik wel weer.

Mijn vriendin wilde terug naar het hotel, maar ik moest en zou per se nog een jongen zoenen. Anders voelde ik alsof mijn avond niet geslaagd was (mi gado... dit patroon!). Het was zelfs zo treurig dat ik buiten een traantje ervan moest laten. Ik voelde me niet geliefd. Dus oké, we gingen nog één keer terug naar binnen en toen had ik direct beet. Spirit dacht laten we haar een dude geven, dan kan haar vriendin ten minste slapen (haha!). Nou, dat was leuk. Het gaf me voldoending. Ik was tevreden. Oké, ik ben klaar om te gaan.

Wat heeft deze vriendin het met me uitgehouden. Een aantal jaren later vierden we oud & nieuw samen in Amsterdam en was ik weer zo ontzettend teut dat ik in de kroeg een vrouw probeerde te versieren. Dat leek me wel wat. Ik had nog nooit met een vrouw gezoend en vele van mijn vriendinnen wel, dus ik wilde dat ook! Wat voelde ik me afgewezen toen ze niet wilde zoenen met me. Geen flaaaauw idee of ze überhaupt op vrouwen viel, maar dat was niet belangrijk. Ik zocht er één om mee te zoenen, dit was niet het moment voor die vrouw(en) om kieskeurig te gaan lopen doen (...)!

Weer was ik zo dronken dat ik zelfs uit de kroeg werd gezet (!!). Dat was me echt nog noooooit overkomen en ik schaamde me dood. Zat ik daar op het stoepje te huilen. Ik sprak de volgende dag een collega uit de advocatuur die me zei: ''je leek wel een zielig clowntje, daar zo op de stoep''. Ik schaamde me dood natuurlijk. Wat had ik me weer laten gaan. Dat was voor mij de druppel. Ik moest hier verandering in aanbrengen en gaan minderen met drinken. Alleen... ik kon geen maat houden.

Je raadt het mogelijk al. Het was dus niet de laatste keer dat ik dronken was.

3 jaar geleden kreeg ik een vriendje die ontzettend dronk, waar ik weer in meeging. Terwijl ik tegen mezelf had gezegd dat ik minder wilde gaan drinken. Dat deed ik wel, maar volhouden lukte me maar moeilijk met iemand die zoveel dronk. En een wijntje samen was toch ook wel gezellig. Totdat het met hem volledig uit de hand liep tijdens oud en nieuw en hij me zwaar lichamelijk mishandelde. 2 blauwe ogen, een beurs lichaam en 3 keer een dichtgeknepen keel hield ik er aan over en een flink trauma voor mannen. Ik verweet het mezelf ontzettend in die tijd. Ik was weer dronken. Wat nu als ik niet zoveel gedronken had? Dan had ik voldoende bij zinnen geweest om tijdig m'n biezen te pakken. Om voor mezelf op te komen, om... van alles ging er door mijn hoofd heen toen. Inmiddels heb ik hem vergeven en het hoofdstuk met hem afgesloten. Ik schreef er een blog over. Die lees je hier.

Maar dát was voor mij echt de druppel. Het moest zover gaan bij mij voordat ik pas een omslag maakte. En toen alsnog ben ik erna wéér gaan drinken. De laatste keer was 2 jaar geleden op Fuerteventura. Ik was dronken en dook toen met een jongen in bed, waar ik achteraf zo'n verschrikkelijke spijt van had. Dat gevoel zo'n spijt te hebben had ik nog nooit eerder zo sterk ervaren. Mijn gevoel en intuïtie werden sterker. Vooral toen ik hoorde de dag erna dat hij ''eigenlijk'' een vriendin had. Oh ja, eigenlijk was je me dat even vergeten te vertellen. Ik voelde ook niks bij hem. Het was afleiding.

Met de kerst van 2017 was ik weer in Nederland voor een weekje, waarop ik afsprak met een jongen uit de buurt. De meest fantastische liefdevolle seks had ik met hem, maar weer had ik gedronken. Waarom toch steeds? Waarom had ik telkens een middel nodig om mijn geest uit te schakelen en te durven?

Oké, dat was dat. No more alcohol! Het werd al telkens minder en minder. Zo ging ik van hele wijnflessen, naar nog maar een paar glaasjes. Hoe minder ik dronk, hoe groter effect maar een paar glazen op me hadden. Na de kerst van 2017 dronk ik nog sporadisch (je dacht dat het al voorbij was, nee nog niet!).

Terug op Fuerteventura bood mijn toenmalige werkgever mij een wijntje aan tijdens het verlate kerstdiner. Ik wilde helemaal geen wijn, want ik had met mezelf de afspraak gemaakt nooit meer te gaan drinken. Toch nam ik een slokje. Hij bleef aandringen en ik was niet sterk genoeg om nee te zeggen, dus oké, één slokje dan. Direct erna voelde ik weer zo'n spijtgevoel. Nog even verweet ik het hem (in mijn hoofd), dat hij maar bleef aandringen, maar dat is natuurlijk geen excuus. Ik moest zelf de kracht vinden om nee te zeggen en het oké te vinden als de ander teleurgesteld was.

Hoe vaak ik niet de opmerking heb gekregen: ''zo saai! Drink je helemaal niks?''. Hoe vaak ik geen alcohol aangeboden heb gekregen: ''wil je ook een biertje? Huh, drink je niet?''. Helemaal in alle surf hostels waarin ik verbleef was het meer standaard dan uitzondering dat je dronk. Beer pong werd vaak gespeeld en menig man (en vrouw) ging uit om zich klem te zuipen en pizza te vreten.

Maar dat was niet meer mijn leven. Ik was gegroeid. Ik had geleerd. Ik was gevallen en weer gevallen en weer gevallen en ik was weer opgestaan. Ik was versterkt in eigen kracht, telkens weer wat meer. Ik vergaf mezelf voor alle keren dat het me niet lukte en ging weer door. Ik maakte weer opnieuw de afspraak met mezelf dat ik een heldere geest wilde en geen alcohol verslaving meer. Ik was genezen.

Sinds januari 2018 na het slokje wijn, heb ik geen druppel meer gedronken. Zonder enige moeite blijf ik weg van de alcohol nu. Het is het me niet waard. Ik ben meer waard. Ik heb een commitment naar mezelf gemaakt om nooit meer te drinken en die houd ik. Een aantal jaren ervoor stopte ik al cold turkey met roken, na minstens 15 jaar lang te hebben gerookt. Ook dit kon ik volhouden.

Klaar met dat oude leven! Ik ben de enige die mezelf een schop onder mijn kont kan geven en ervoor kan zorgen dat ik gezond leef. Het is een keuze en een commitment. Telkens weer een commitment naar jezelf om goed voor jezelf te zorgen. Om te luisteren naar je gevoel en je intuïtie. Om je geest vrij te maken van middelen zodat je met je Hogere Zelf kunt communiceren. Zodat je jezelf kunt horen. Ik vind het niet meer eng. Ik volg mijn hart en daarmee BASTA.

Wanneer jij worstelt lieve ziel. Houd vol. Zet telkens weer opnieuw je intentie en je schouders eronder. Ook jij kunt dit! Keep on going!!

Liefs,
Avalon

Volg je me al op social media? Via www.instagram.com/avalon.sjamaan en www.facebook.com/vindjouwspirit.nl kondig ik nieuwe blogs aan.