Het Dagboek van een Sjamaan 3 mei 2021

Het Dagboek van een Sjamaan

Fuerteventura, 3 mei 2021

“Afnemende maan: uit mijn comfortzone”

Vanochtend werd ik om 5:05 uur gewekt door Merlijn. Ik word dan wakker en lig nog een beetje in een roes en hoor dan: “Merlin”, “Myrddin” en weer opnieuw: “Merlin”, “Myrddin”. Myrddin is de Keltische naam van Merlijn de Magiër.

Erna volgde “Barnsteen dragen” en “Turkije”. Ik “zie” dan met mijn innerlijke geestesoog de herinnering voor me van mijn weekend weg in Turkije, waar Barnsteen voor het eerst op mijn pad kwam.

Mijn moeder kocht tijdens deze vakantie in Istanbul voor mij een setje van een prachtig Barnsteen kruis voor om mijn nek en een ring van Barnsteen. Barnsteen wordt ook wel “Amber” genoemd en is heel licht, omdat het hars is. Barnsteen brengt ons “licht” bij onze zonnevlecht chakra en verbindt ons met de energie van Grootvader Zon. Barnsteen “verwarmt” en daardoor wakkert je passie voor het leven meer aan. Barnsteen helpt in mijn geval om beter uit mijn isolement te raken en door mijn angsten heen te kijken en breken, zoals ik dat vanochtend deed. Barnsteen draag ik nu bijna iedere dag.

Maar toen ik het setje kreeg van mijn moeder deed ik er niks mee. Ik was 19 jaar, het was net uit met mijn eerste vriendje na 3,5 jaar relatie en ik had alleszins interesse in edelstenen. Ik had ook niet het bewustzijn toen, dat dit Barnsteen was en een belangrijke edelsteen die me nu verbindt met zowel mijn beschermengel Uriël, als Myrddin, die mij toen beide al begeleidden in mijn ontwaken hier op aarde.

Ik was toen ook al omgeven door vele spirits van overledenen, maar mij daar nog geheel niet bewust van. Onderstaande foto is genomen in Turkije.

Aartsengel Uriël verbindt je met de energie van Grootvader Zon en helpt me om mijn overgevoelige zenuwstelsel te kalmeren. Myrddin is bij mij om mijn manifestatiekracht te versterken en manifesteert veel door mij heen. Daarom is het voor mij belangrijk om op het juiste moment op de juiste plek te zijn, zodat Myrddin op dat moment door mij heen kan werken.

Vanochtend had ik Barnsteen nodig, want ik werd gevraagd door mijn gidsen om naar de grotere Hiperdino supermarkt te gaan, mét Guapa (mijn hond) tijdens onze ochtendwandeling. Ik had voor de uitvoering van de Ñusta Karpay Mama Simona ceremonie van vanavond, muntbladeren nodig en die hebben ze niet hier op Fuerteventura bij iedere supermarkt (wat een luxe hebben we toch in Nederland!).

Ik had zelf bedacht dat ik in de middag op de fiets kon gaan, maar Myrddin dacht daar anders over.

Guapa is nu 2,5 jaar en heeft net zoals ik, last van paniekaanvallen. Ze heeft problematiek met verlatingsangst en dus is het een grote opgaaf om haar “achter te laten” aan een paal buiten. Toch wist ik dat dit nodig was om te doen, omdat ze daarmee ook leert dat het niet erg is voor eventjes, ze veilig is en mama weer terugkomt.  

Dat was ook de reden waarom ik naar de grotere supermarkt ging.

Op oudejaarsavond 31 december 2016 werd ik door de jongen die ik toen ongeveer 3 maanden aan het daten was, zwaar fysiek mishandeld. Dit heeft gezorgd voor een groot trauma bij mij. Ik ben gaan “dissociëren”, wat betekent dat mijn ziel en spirit mijn lichaam zijn gaan verlaten. Als het ware werd ik “ontkoppeld” van mijn fysieke lichaam.

Wanneer de geest dit doet, is de ziel altijd in angst. Door wat er gebeurde die nacht glipte ik uit mijn lichaam, zodat ik de intense pijn en angst niet hoefde te voelen die toen bij mij ontstonden.

Geheel in shock heb ik namelijk hém getroost na wat er gebeurd was. Ik keek in de spiegel en had 2 blauwe dikke ogen, mijn lichaam was beurs en mijn keel door hem tot 3 keer aan toe dichtgeknepen om me het zwijgen op te leggen. Ik keek in de spiegel, maar zag mezelf niet meer. Het deed me niet veel.

Erna ben ik zelfs nóg een nacht langer gebleven én heb ik ook nog eens seks met hem gehad, op mijn initiatief.

De laatste 2 weken, eigenlijk sinds de nieuwe maan in ram van april, ben ik in een “vergevingsproces” terechtgekomen, waarin ik door diepe intense pijnlijke stukken heenga van zelfverwijt, schuldgevoelens en het openen van mijn hart.

Door mijn trauma heb ik – onbewust – angst voor sociale aangelegenheden ontwikkeld. “Social anxiety” noemen ze dit in het Engels. Plekken waar veel mensen zijn, vermijd ik liever. Het lukt me niet te midden van zoveel mensen, om verbonden met mezelf te kunnen blijven. Om te kunnen voelen en horen wat ík nodig heb.

De angst overheerst hierbij dat ik bang ben om niet op tijd weg te kunnen raken van een plek, omdat ik mijn intuïtie niet kan horen of het negeer, zoals ik dat tijdens het daten met die jongen ook gedaan heb. Mijn gidsen hebben me zo vaak geprobeerd te waarschuwen, iets dat ik mezelf nog kwalijk neem en mezelf mag vergeven.

Ik heb toen niet geluisterd, maar ik leef niet meer toen. Ik ben veranderd en nu wél in staat om mezelf goed te kunnen blijven horen en daarmee voor mijn eigen veiligheid te kunnen zorgen. Want dat is de reden waarom ik drukke plekken vermijd: ik voel me onveilig.

Ik roep daarvoor de hulp van de engelen veel aan, zoals Aartsengel Michaël, om mij met zijn zwaard te beschermen en maak veel gebruik van “Khuya’s”, zoals de steen die ik in mijn hand heb, die ik onderweg in het skatepark vond.

Een Khuya is een medicijnsteen. Dit is de leer van de Q’ero indianen (Inca), die mij vanuit de spirit wereld hebben opgeleid tot Sjamaan.

Of eigenlijk, zeggen ze, hebben ze mij gewoon geholpen om mijn eigen kennis weer te kunnen hervinden en “openen”, zodat ik die kennis weer kan gaan aanwenden in dit leven.

Ik gebruik mijn Mesa, mijn medicijnbundel, die vol zit nu met Khuya's, om mijzelf te helen en te verbinden met de spirit wereld, maar ook bij Tarot leggingen en helingen van anderen. Dit leer je van mij met het Vind jouw Spirit-programma.

Het opbouwen van de Mesa en het versterken van de kracht ervan, doen we nu op dit moment met de huidige deelneemsters van het Vind jouw Spirit-programma, die worden “opgeleid” door hun eigen gidsen en de Q’ero, om als Q’ero Sjamaan de mensheid en dan met name de tweelingzielen, weer te kunnen dienen en helpen ontwaken.

Het programma vangt iedere lente aan en start met de Ñusta Karpay. Een belangrijke Inca-inwijding die ons verbindt met de Godin in ons en onze Divine Feminine-kracht helpt te ontwaken. Welke kracht bestaat uit zachtheid, vergeving, het voelen en zien van onze pijn, want ook het donker mag er zijn.

Pas wanneer we beide krachten omhelzen in onszelf, raken we in harmonie met onze lagere en hogere zelf en daarmee onstaat er harmonie met onze tweelingziel in onze buitenwereld. We herenigen de man en vrouw binnenin ons met elkaar en zoals Myrddin ons leert, leidt dit tot manifestatie in onze buitenwereld van het aantrekken van de andere helft van onze ziel.

In het boek “de Nevelen van Avalon”, kun je lezen hoe Myrddin dit bewerkstelligde bij het tweelingzielenpaar “Uther Pendragon” en zijn vrouw Ygraine, die eerst nog met een andere man getrouwd was. Ze wilde het niet geloven, toen Myrddin en haar zus haar vertelden, dat zij bedoeld was om samen te komen met Uther, zodat koning Arthur geboren kon worden. Toch gebeurde het uiteindelijk, omdat dit de wil van de Godin was. En wanneer we ons daaraan overgeven, geschiedt het zoals het lot het heeft bepaald.

Prachtig verhaal, echt een aanrader!

Oké, terug naar de Hiperdino! Even een geheel ander verhaal!

Normaal in de supermarkt word ik aan alle kanten afgeleid en kom ik terug met veel meer dan ik nodig heb en kan dragen, Guapa blaffend buiten omdat mama zolang uit zicht is geweest, kortom een en al ellende en stress wat het me bezorgt, een bezoek aan de supermarkt. Ik ga het daarom het liefste zolang mogelijk uit de weg.

Maar dat mag anders, want ik weet dat ik verbonden kan blijven met mijn kern, ook te midden van zoveel “ruis” om me heen. Alle spullen zijn ook energie, waardoor ik “verstopt” raak en ik niet meer zuiver kan horen.

Het scheelde ook dat ik mijn portemonnee niet bij me had, maar alleen een losse €15, maar ook hoorde ik: “Avalon, alleen muntbladeren en havermout en dan weer naar buiten”. Dus ik sjeeste naar binnen. Het was me het avontuur wel…

Snel! Havermout! O, ja! Knoflook is ook op! Die pak ik ook mee! En wat nu ook alweer? Oh, misschien kan ik even.. “NEE!”, galmde het door me heen. “Nu direct naar de muntbladeren Avalon”. Oké! Missie munt! Here I come!

Je zou er zomaar gestresst van raken….

Bij de muntbladeren lag nog allemaal ander lekker groen spul! Zoals basilicum! Ohhh, dat ruikt altijd zo lekker! Neem ik ook mee! Koriander, ook! Oh! Spinazie! Ook mee!

Vervolgens sta ik bij de kassa, vergeet ik toch helemaal dat ik maar €15 bij me heb!! En zo gaat het dus iedere keer.. ik raak geblokkeerd en pak van alles mee. Ik luister niet meer goed naar mijn innerlijke leiding, omdat ik er niet goed meer bij kan komen.

Gelukkig dekte het allemaal net de lading én begon Guapa pas aan het einde van het avontuur, toen ik aan de kassa stond en ze me weer zag, met haar angstblafje. Eind goed al goed dus!

Wat een overwinning! Bijzonder niet, dat zoiets simpels zo groot kan zijn.

Vervolgens liep ik door naar het strand met Guapa en liepen we richting “het bankje”. Dit bankje zat ik begin 2018 ook op, toen ik voor de eerste keer op het eiland was en mijn tweelingziel ontmoette in januari 2018. Alleen toen zonder enkel bewustzijn, dat deze bank op een “ley lijn”, een krachtlijn staat en ik daardoor mijzelf goed met de voorouders kan verbinden op die plek.

De grote steen waar het bankje op staat, is ook nog eens voorzien van alle chakra kleuren! Wat bij de Q’ero “het regenboogpad” wordt genoemd. Wauw. Ik ben daar eerder geweest en dat was niet in 2018 pas!

Als Alto Mesayoq, wat in Quechua het woord is voor de Peruviaanse Inca Sjamaan, die kennis overdraagt, als brug tussen de spirit wereld en de mensheid, ben ik geïncarneerd om onder andere de krachtlijnen onder de aarde te helpen zuiveren. Deze plekken helpen mij zelf ook om meer van mijn ziel terug te halen en te aarden in mijn lichaam (soul retrieval).

Ik ben daarom, tezamen met mijn tweelingziel, bedoeld om reizen te maken die krachtlijnen helpen opschonen en versterken, zodat deze energetische frequentie als een olievlek zich kan verspreiden. Pachamama heeft veel te verduren met de schade die de mensheid aanricht.

Wanneer de Alto Mesayoqs dit werk niet zouden verrichten, zal de mensheid in het ontwaken achterblijven en Pachamama blijven worstelen met het afvoeren van zware energie.

Van Yeshua en Maria Magdalena kreeg ik recent door dat ik hun pad mag gaan bewandelen, zodat zij door mij heen kunnen werken voor het opschonen van Pachamama en het proces van hartopening van de mensheid.

Pas wanneer wij eenheid in onszelf bereiken, zal de samenleving ook meer naar eenheid kunnen gaan. Zoals dit is geweest in de periode van de Inca en onze Keltische voorouders. Alsook in Lemurië, waar de tweelingzielen nog één ziel waren.

Niet dat we nu weer één ziel zullen gaan worden met onze tweelingziel door één lichaam achter te laten.. dat zou een beetje raar zijn. En ondanks dat ik mijn lichaam nog vaak genoeg “afstoot”, houd ik er toch ook van!

Yeshua en Maria hebben zelf ook dit proces doorlopen en helpen nu andere tweelingzielen om hun hart naar elkaar te openen. Welk proces begint met jouw hart te openen naar jouzelf. Vergeving.

De laatste dagen kwam ook het inzicht tot me, dat ik nu eigenlijk pas mijn proces van vergeving ben begonnen, naar mezelf. Welke vergeving zich zal gaan uiten naar andere mannen in mijn leven, waaronder mijn vader en mijn tweelingziel.

Het betekent wel voor mij, dat ik nu op dit moment geen ruimte voel om “iets anders” erbij te kunnen hebben, dan enkel mijn eigen intense helingsproces en natuurlijk mijn bedrijf Vind jouw Spirit en de Vind jouw Spirit-Academie, waar nu 20 prachtige vrouwen meedoen aan zowel het Vind jouw Spirit-programma als het Medicijnwiel-jaarprogramma.

Ik heb amper ruimte voor mezelf, ontdekte ik de afgelopen dagen na weer 2 dagen van alleen maar “werk-modus” in mijn hoofd. Want daarmee kon ik me even beter voelen dan hoe ik me de afgelopen 2 weken heb gevoeld. Alleen helpt alleen maar werken, werken en nog eens werken, me niet om mijn gevoelens meer de ruimte te geven. Wat de Ñusta Karpay op dit moment van mij vraagt. Ik vlucht dus nog steeds en dat mag anders. Ik wíl het anders, want ik wil zo niet langer doorgaan.

Er mag meer balans komen bij me, zodat ik weer de ruimte kan vinden om te spelen en te genieten. Om uit de zwaarte te komen en weer te kunnen lachen, gieren en brullen. Corona drukt daarbij ook zwaar op me.

De gehele aarde is momenteel “onderdrukt” en gaat gebukt onder zwaarte. Wij als lichtwerkers en tweelingzielen, hebben daar veel meer “last” van, dan menig ander die niet zo gevoelig is voor energie.

Ik heb daarom besloten om mezelf de tijd te geven, om heel rustig aan, op een slakkentempo, mezelf weer te gaan integreren in de samenleving.

Dit noemen ze “resocialisatie” en is de laatste fase van “dissociatie”. Langzaamaan keer je weer terug de samenleving in, maar dit keer in verbinding met jezelf.

Ik blies mijn hucha (mijn zorgen) in de Khuya die ik in mijn hand had en liet die achter op het strand bij het bankje. Ik maakte daarmee ruimte voor het nieuwe.

Langs het strand wandelde ik terug naar huis. Niet volledig op mijn gemak, want er liepen mensen die druk aan het praten waren, Guapa was van de riem af en die wil nog weleens dingen in haar mond stoppen en ik zag een groepje mensen verderop yoga doen.

Het was gewoon even teveel allemaal om me heen, na het supermarkt avontuur en dat is oké. Op zo’n moment roep ik mijn gidsen aan om me te beschermen en trek ik een licht bubbel om me heen. Ik deed mijn oortjes in, die ik standaard bij me heb, om me te kunnen afschermen van de buitenwereld.

Muziek is mijn therapie en zorgt er altijd voor dat ik me veilig voel.

Met mijn voeten in het water, herinnerde ik me weer waarom ik zo verliefd ben op dit eiland. We hebben maar liefst 150 stranden hier op het eiland en het is één groot surffestijn. Surfen haal ik superveel lol uit, alleen heb ik dat inmiddels al sinds de zomer van 2020 niet meer durven doen.

Ik hoop op een dag weer "genormaliseerd" mezelf in de maatschappij te kunnen begeven. Tot dan, geef ik mezelf de ruimte om het rustig aan te doen en te luisteren naar mijn instinct, die me waarschuwt om ergens van weg te blijven.

Ten aanzien van mijn tweelingziel kreeg ik ook de realisatie, dat ik nog steeds vasthoud aan zijn liefde en aandacht wat ik wil hebben, om mezelf veilig en beter te voelen. Ik verlies mezelf dus nog altijd in weer “een nieuwe man”. Jaren van de ene relatie na de andere relatie heb ik achter de rug. Wat me niets dan frustraties en zorgen heeft gebracht.

Ik was op de vlucht voor mezelf. Ook vóór mijn trauma speelde dit al. Ik dissocieerde ook toen al van mijn lichaam, op zoek naar iets dat me voldoening gaf, buiten mezelf.

Het is nu écht tijd, om dit “iets” binnenin mezelf te gaan vinden, de liefde. Niet langer zoekende, niet langer vluchtend, maar mezelf toestaan om aanwezig te zijn hier op aarde.

Om weer te mogen genieten, van mijn eigen leven. Van mijn passies! Want die zitten er, maar ik doe er nog maar weinig mee.

Eerst mijn eigen vlam voor het leven weer aan en dan pas ruimte voor een ander. Wat betekent dat ik er nu toch echt aan wil gaan geloven, om mijn tweelingziel los te laten.

Al die tijd dacht ik dat ik dit al had gedaan, want ik was immers niet meer met hem bezig in de buitenwereld. Maar wel nog in mijn hoofd. “Wanneer zou hij terugkeren?”, “ik weet zeker dat hij me dán gaat bellen! In die maand!”.

Ik wil het niet meer. Ik wil niet langer mijn zelfliefde in de handen van een ander leggen. Ik wil niet langer afhankelijk zijn van de liefde van een ander. Ik wil niet langer maar geven en geven, totdat mijn eigen put helemaal droog is.

Ik wil helen. Zodat ik weer durf te leven. Durf te genieten en weer mezelf kan zijn!

En dat betekent dat ik ga loslaten. Alles waar ik op dit moment geen ruimte voor heb, laat ik los. Alles wat me tegenwerkt om mijn hart te openen, laat ik los. Alles wat me pijn doet, laat ik los, in liefde, in licht en in zegening voor de overgang naar het nieuwe.

Mijn bus? Laat ik los. Mijn tweelingziel? Laat ik los. Vooral de verwachting aan beide. Wanneer zal het gebeuren, hoe zal het gebeuren, zoveel vragen telkens in mijn hoofd, waardoor ik steeds weer wegga van mezelf en de liefde voor mijn eigen zijn.

Ik verwelkom nieuwe liefde met de nieuwe maan van 11 mei!

Dat ik in het moment mag leven en híer en nu mag leren genieten van het leven. Ik hoef even helemaal niks nu, behalve te zijn. En daarbij mag ik alles voelen wat gezien wil worden. Ik vlucht niet langer en ga de confrontatie met mezelf aan.

Wat mag jij loslaten deze ronde van de afnemende maan, met ook nog eens Pluto in retrograde die ons helpt wakker te schudden voor onze positieve transformatie?

Liefs,
Avalon Sjamaan

VIND JOUW SPIRIT-ACADEMIE

Op de website van de Vind jouw Spirit-Academie vind je meer informatie over mijn zielsmissie als Tweelingzielen Sjamaan: de hereniging van tweelingzielen.

Je vindt daar meer informatie over de losse INCA-inwijdingen die ik geef voor de hereniging van tweelingzielen, alsook over de online programma's die de Sjamaan in jou helpen te ontwaken.

Met Sjamanistisch ademwerk hielp ik mezelf mijn trauma te verwerken. Ik stelde voor jou als tweelingziel daarom een "ademwerk-starterskit" samen, om jou ook te helpen bij jouw trauma verwerking en het terughalen van jouw ziel in jouw lichaam.

Meer lezen over ademwerk en de starterskit bestellen kan hier.

MIJN TRAUMA VERHAAL

Wil je meer over mijn trauma horen en hoe ik dat verwerkt heb? Dan bekijk je hier de YouTube video waarin ik erover met jou deel. Mijn verhaal vertel ik jou vanaf 8:49 min in de video.