Het Dagboek van een Sjamaan

Het Dagboek van een Sjamaan

Amsterdam, 30 maart 2018

Verbinding. Jaren ben ik daar naar op zoek geweest. Bij een groep horen. Ik heb het geprobeerd met de yogi’s, met de surfers en laatstelijk nog met de dansers. Ik heb altijd losse vriendinnen gehad en nooit een groep. Mijn familie hangt met flarden aan elkaar, die heeft ruzie met die en de helft woont in het buitenland. Mijn ouders zijn al gescheiden voordat ik werd geboren, dus een gelukkig huwelijk ken ik niet. Geen flauw idee hoe een gezonde relatie eruit ziet. Tot voor kort was ik alleen maar aan het rennen voor mezelf om maar niks te hoeven voelen, want dan werd ik geconfronteerd met dat gevoel van leegte, van eenzaamheid.

Alles gebeurt met een reden, dus liep ik laatst tegen een boek aan met de titel ‘Verlangen naar verbinding. Er echt bij horen en de moed om alleen te staan’, van Brené Brown. Door onder andere het lezen van dit boek en de gesprekken die ik de afgelopen maand met mijn coach Emy had gevoerd, werd mij duidelijk dat ik geen verbinding kon maken met mezelf. Kijkende naar mijn relaties waren die eigenlijk allemaal gebaseerd op ‘binding’, maar niet op ‘verbinding’. Het boek ‘Liefdesbang’ van Hannah Cuppen beschrijft dat ook heel mooi. Onze ego heeft een bepaald patroon gecreëerd vanuit onze opvoeding en omgeving, gebaseerd op voorwaardelijke liefde. Voorwaardelijke liefde is binding en geen verbinding. Jouw wond erkent mijn wond en daarmee versterken wij elkaar in elkaars wonden. Op die manier blijf je in de ego-cirkel rondjes draaien. Dat werkt zo met relaties, maar ook met vriendschappen. Wat een ontdekking.. Ik kende geen onvoorwaardelijke liefde. Het type ‘foute man’ is dus een man met eenzelfde wond als wijzelf hebben. Want met jouw niet-geheelde energie trek jij mensen aan met niet-geheelde energie om op die manier elkaar te versterken in elkaars negatieve kwaliteiten zodat heling niet kan plaatsvinden. Zelf-sabotage, het werk van de ego.

Verbinding maken met mezelf ben ik gaan leren door te luisteren naar mijn gevoel. Dat gevoel hoorde ik telkens sterker praten door al het naar binnen keren wat ik heb gedaan sinds ik aan het reizen was geslagen 3 jaar geleden. Ik had alleen het zetje nog nodig dat het verbinding was dat bij mij ontbrak. Prachtig hoe Emy op het juiste moment op mijn pad kwam en ik het boek van Brené Brown tegen het lijf liep. Door te luisteren naar mijn behoefte en mezelf exact dat te geven in dat moment gaf ik mezelf onvoorwaardelijke Liefde. Was ik moe? Ging ik slapen. Had ik afgesproken, maar was ik heel laag in energie, zegde ik de afspraak af (in alle eerlijkheid). Ik begon voor mezelf te zorgen. Eindelijk, na al die jaren, mocht ik er gewoon ‘zijn’ van mezelf. Ik begon mezelf te verwennen door onder de zonnebank te gaan en me op te laden met vitamine D, door de tijd te nemen om mijn nagels te lakken, door massages te nemen. Ik gaf mezelf Liefde, onvoorwaardelijk. Ik hoefde niet eerst naar de sportschool om Liefde te verdienen. Ik dwong mezelf niet meer om productief te zijn. Ik nam rust, veel rust. Want daar begint het mee. Wanneer er geen ruimte is om ons bewust te worden van onze ademhaling, van onze emoties, van onze behoefte, komen we niet in verbinding met onze ware zelf, onze ziel, onze Spirit, en komt onvoorwaardelijke Liefde niet tot stand. Dan blijven we rennen.

Besteed jij aandacht aan mediteren, aan het opzoeken van de rust? Aan het mogen voelen van je emoties, aan het mogen laten ‘zijn’ van je emoties. Mag jíj zijn van jezelf wie je wilt zijn? Verbinding maken met anderen begint altijd eerst bij onszelf. Je kunt niet ergens bij horen als je niet eerst bij jezelf hoort ♡

Alles is Liefde ♡ Alles is Energie