Het Dagboek van een Sjamaan ♥ de band met mijn moeder

De laatste paar dagen komt er weer een hoop familiekarma bij me omhoog. Waar ik vorig jaar vooral de relatie met mijn vader onder de loep heb mogen nemen (meer daarover kun je hier lezen), is 2019 er overduidelijk op gericht om de relatie met de vrouwelijke energie in mij te helen. Met mijn kracht, mijn zorgzaamheid voor mijzelf en mijn vermogen tot geven vanuit een open hart, onvoorwaardelijk.

Want wanneer ik de vrouwelijke energie in mij meer de ruimte geef, door mijn emoties, mijn gevoel meer ruimte te geven, heel ik daarmee de gewonde man in mij. Wat zich vervolgens weer naar de buitenwereld uit doordat ik de relatie met mijn ouders heel en ook mijn tweelingziel. Welke relaties spiegels zijn van mijn eigen binnenwereld.

In rap tempo ben ik dit jaar klaargemaakt voor mijn zielsmissie. Voor groei. Voor het laten zien van mezelf, mijn ware zelf. Welk deel van mezelf ik dus eerst moest gaan ontdekken. Wie ben ik? Wat is mijn identiteit? Wat zijn mijn passies? Waren de thema's van de afgelopen maanden en van het huidige moment. Vooral mijn ''serieusheid'' mocht (en mag!) ik meer loslaten. Meer uit mijn hoofd en meer aarding zorgt voor aanwakkering van mijn vuur en daarmee herleving van mijn passies. Yes! Ik heb er zin in!! Weer te mogen genieten!!

Maar dat familiekarma moest daarvoor dus wel eerst flink worden aangepakt. Ik moest de man en vrouw in mij helen zodat ik de dualiteit binnenin mij zou opheffen. Niet meer de man en vrouw apart. Het licht en donker apart. Maar samen. Want zowel licht als donker is liefde. Er is alleen maar liefde.

De laatste weken en vooral dagen kwamen er flinke momenten omhoog, situaties die door Spirit geschapen werden, om wat nog vastzat in mijn onderbewustzijn naar het licht te laten komen voor verlichting en loslaten. Verlichting is niet een einddoel. Het is een momentopname in jouw dag. Telkens weer opnieuw kun je jezelf verlichten door te zien wat gezien wil worden en het los te laten. Door niet in zwaarte te blijven hangen. In jouw denken, maar te mogen voelen. Gewoon te mogen zijn. Wat een worsteling is dat voor me geweest de afgelopen maanden toen Pluto in achteruit stond, wat de nadruk legde op alle pijn en wonden ie gezien wilden worden. En of ik ze gezien heb! Gelukkig heb ik ze nu inmiddels ook mogen loslaten van mezelf, waarmee ik aan het einde ben gekomen van mijn karmische cyclus. En daarmee aan het einde van de scheiding tussen mijzelf en mijn Goddelijkheid. Tussen mijn aardse zelf en de liefde, mijn hogere zelf.

De laatste paar dagen wilde er nog veel geheeld worden ten aanzien van de relatie met mijn moeder, wat de spiegel is van mijn aarding. Ik merk direct wanneer ik niet goed geaard ben. Dat uit zich in ergernis en een korte lont richting mijn moeder. Aarding is een dagelijks proces. Telkens weer opnieuw aard ik mezelf door naar buiten te gaan en alle elementen toe te voegen (aarde, lucht, water, vuur, ether). Maar aarding is ook een algeheel proces. Want onze ziel is teruggekomen naar de aarde om hier te leven. Om hier de lessen te leren en te genieten, maar daarvoor moeten we wel landen op aarde. Uit ons hoofd komen. En daar hebben de meeste zielen, inclusief mijzelf, de grootste moeite mee. Om hier op aarde te zijn. Want het voelt onveilig al die zwaarte om ons heen.

Die onveiligheid heb ik de afgelopen maanden binnenin mijzelf geheeld door mijn gevoel toe te laten. Door de balans tussen de man en vrouw in mij, mijn eigen vader- en moederzijn, te helen. Door los te komen van de energetische banden met mijn vader en moeder. Door los te laten. Door mijzelf weer te verbinden met de wijsheid van Grootmoeder Maan, om mijn 2e sacrale chakra te helen, mijn seksuele levensenergie en mijn emoties.

Door mijn onveiligheid te helen voelde ik me steeds meer in staat om te geven aan anderen. Om mijn hart open te houden. Om er voor anderen te zijn zoals mijn zielsmissie mij dat aangeeft aan de hand van mijn gevoel. In plaats van mezelf telkens terug te trekken uit angst voor tekortkoming. Er ontstond overvloed bij me. Overvloed op ieder gebied. Mijn bedrijf, geld, fijne gelijkgestemde zielen, inspiratie, creativiteit, materie, leuke dingen doen. Alles groeide in mijn buitenwereld. De liefde groeide in mijn buitenwereld omdat ik van binnen ben gegroeid in eigen kracht, in energetische frequentie, waardoor ik nu hele andere dingen aantrek in mijn leven.

Ondertussen gaan de lessen nog gewoon door natuurlijk. Zo knalde het een paar avonden geleden ontzettend met mijn moeder bij wie ik in huis woon. Door bij haar in huis te wonen heb ik mijn familiekarma intensief kunnen helen de afgelopen jaren. Ik kon er simpelweg niet onder uit, onder de confrontatie.

Mijn moeder had net een borstverkleining ondergaan en er was lekkage gekomen in de meterkast. Ze moest eigenlijk rusten en herstellen en mocht niet tillen, maar was door de stress en adrenaline van de overstroming helemaal over haar toeren. Wat zijn weerslag had op mij. Ik lag net te slapen. De dag was energetisch voor mij ontzettend pittig geweest. Het lukte me maar moeizaam om te ontspannen. Ik was dus blij dat ik eindelijk in slaap - rustmodus - was.

Ze klopte op mijn deur en was verschrikkelijk in de stress. Ze trok allerlei tassen uit de kast en het enige wat ik alleen maar kon denken was ''pas op voor je borsten!!''. Ze mocht namelijk absoluut niet tillen. Ik raakte verschrikkelijk overprikkeld door haar stress-energie en reageerde daar direct op. Altijd na het wakkerworden moet ik eerst de tijd nemen om te aarden nu ik tijdens mijn slaap weer uit mijn lichaam ben geweest (zoals dat bij ons allemaal gebeurt).

Daar had ik geen tijd voor en ik werd direct overladen met lage stressvolle energie. Doordat ik uit verbinding was ging ik mee in die energie door ook te gaan stressen, maar dan vooral over haar gezondheid. Totdat ik zelfs begon te schreeuwen tegen haar en boos werd dat ze zich zo liet gaan en zo liep te stressen, terwijl ze rust moest nemen. Ik weigerde om haar te helpen met de lekkage. Het lukte me niet om met deze energie om te gaan en ik trok me boos terug in mijn kamer.

Het voelde niet goed, dus hielp ik haar alsnog met wat spullen te verschuiven, maar weer ging het mis. Ik kon niet loskomen uit deze energie en bleef haar verwijten maken dat ze niet goed voor zichzelf zorgde. Wat natuurlijk totaal niets te maken had met dat de lekkage op dat moment plaatsvond en opgelost moest worden. Ik kon niet objectief zijn. Boos en uit mijn doen trok ik mij weer terug naar mijn kamer. Wat een tranenvloed kwam er vervolgens. Wat was ik ontdaan van de hele situatie. Ik voelde me verschrikkelijk het slachtoffer, die aangevallen was door deze kwade energie van mijn moeder. ''Zoals het mijn hele leven al is gegaan!'', huilde ik tegen mijzelf. ''Nooit was er ruimte voor mijn gevoeligheid!'', ''Altijd deze stress die ik heb gevoeld en moest meedragen voor haar! Ik ben er zo klaar mee!!''.

Ik sprak tegen mijn opa en oom (de broer van mijn moeder) en kwam toen weer wat tot bedaren en weer in verbinding met mezelf. Ik was van mezelf geschrokken. Van hoe ik reageerde op haar en hoe niet behulpzaam ik was. Wat gedroeg ik me verschrikkelijk terwijl ze alleen maar hulp nodig had. Dat wilde ik niet zien dus projecteerde ik mijn gevoel direct op haar door haar de schuld te geven van hoe ik me nu voelde. Wauw, wat een inzicht weer en wat een towermoment (loslaat moment) voor mij. Dit had ik lang niet zo gevoeld en ervaren deze rol als gekwetst kind.

De volgende ochtend ging de les nog door, want in mijn hoofd speelde het zich af hoe de ruzie nog verder zou gaan tussen ons. Moest ik mijn escuses maken? Wat moest ik zeggen? Wat moest ik doen? Pff, wat had ik slecht geslapen zeg. Het liefste wilde ik het gewoon uit de weg gaan en me terugtrekken in een coconnetje. Ik vroeg mijn gidsen om hulp. Wat mag ik zeggen om de situatie beter te maken tussen ons? Die vraag stelde ik vanuit mijn open hart. Mijn grootste les (zo ook van andere zielen), om het hart open te houden na een ruzie.

Ik bood mijn excuses aan, zonder te projecteren. Ik zei ''sorry mam, dat ik zo tekeer ging tegen je en je weigerde te helpen. Ik was echt ontzettend overprikkeld waardoor ik niet meer helder kon nadenken''. Hiermee houd ik de verantwoordelijkheid bij mezelf voor hoe ik reageer vanuit mijn eigen innerlijke kind-pijn, zonder haar de schuld te geven van mijn gevoelens. Want niemand heeft hier schuld aan. We werken gewoon beide ons contract uit met elkaar.

Na deze ontploffing kwam er beweging en verandering in mijn gevoel richting haar. Zo voelde ik gisteravond uit het niets dat ik haar wilde helpen, zonder bezwaren. Zonder ''dat doe ik later wel'', zonder ''zucht, moet dat nu?''. Ik deed het gewoon, vanuit liefde. Ik ervoer een sterk gevoel van overvloed. Ik had genoeg om te geven, wauw!

Deze doorbraak in familiekarma uit zich ook in mijn tweelingzielen reis. Ik heb al een tijd geen contact meer met mijn tweelingziel omdat we beide nog angststukken uit te werken hebben. Zo kwam er een aantal dagen geleden omhoog dat ik mogelijk terugga naar Fuerteventura in 2020. Het eiland waar ik mijn tweelingziel heb ontmoet, maar zelf geen leuke ervaring heb gehad in mijn verbinding met andere mensen.

Er kwam een hoop angst omhoog bij me. ''Dan ga ik daar wonen en heb ik helemaal geen vrienden, maar hij kent iedereen daar''. Jaloezie. Niet willen delen. Vrienden voor mij alleen willen hebben. Dat is een rode draad die ik herkende, want zo heb ik dat vaak ook gevoeld toen ik jonger was. Wanneer ik een vriendinnetje had die met een andere vriendin van mij wilde afspreken werd ik altijd jaloers en was ik bang om buitengesloten te raken. Een overblijfsel van mijn pesterijen op de lagere school wat zich nu nog steeds uit in mijn relaties en mijn vermogen om verbinding aan te gaan met anderen.

Ik weet dat het hart van mijn tweelingziel op Fuerteventura ligt, dat deze droom bij hem weer tot leven komt, voelde ik dus de afgelopen dagen in mijn systeem. Ik begon er zelf ook weer over te fantaseren hoe het zou zijn om daar wel te gaan wonen. Want het eiland heeft eigenlijk alles wat ik graag wil en het is er werkelijk waar prachtig. Het is enkel de angst voor de verbinding met anderen. Want daar op het eiland kent iedereen elkaar. Daar heb je geen geheimen. Daar leef je samen. Daar laat je anderen mensen toe in je hart. Daar deel je.

Gisteren toen ik de shift voelde richting mijn moeder, voelde ik vlak daarvoor dat ik geen angst meer had. Geen angst om op Fuerteventura te gaan wonen. Om mezelf met anderen te verbinden. Om te delen en om te geven. Ik wist dat deze shift dus ook bij mijn tweelingziel heeft plaatsgevonden die nu geen angst meer heeft om zijn geluk na te jagen. Zijn dromen. Om de liefde voor zichzelf toe te laten en daarmee de liefde voor mij. Ondanks dat hij een aantal weken terug nog flink in zijn angst zat en het voelen van enige connectie met mij ontkende (hij noemde me zelf ''sister''!). Ik weet inmiddels dat de buitenwereld niks zegt over zijn binnenwereld, die ik vanwege onze sterke verbinding met elkaar, ontzettend sterk kan voelen.

Nog even en dan zal er beweging gaan komen in mijn tweelingzielen reis. 29 oktober vertrek ik naar Sri Lanka om de winter daar door te brengen en de verbinding met mijn hogere zelf daar te kunnen versterken. Ik begin binnenkort aan een nieuw online programma, welk inzicht ik een paar dagen geleden binnen mocht krijgen. Het is tijd om uit te vliegen. Het is tijd om in mijn grootsheid te stappen. Het is tijd om mijn ouderlijk huis te verlaten en daarmee mijn familiekarma te doorbreken.

Want zodra we onze gedachten dusdanig hebben veranderd en we ons energieveld hebben versterkt, de balans tussen de man en vrouw in ons, beginnen we met die manifestatiekracht van eenheid, onze buitenwereld te manifesteren. Lagere energie-omgevingen vallen dan van ons weg, zodat we verder kunnen groeien en evolueren. Mensen met wie we bedoeld zijn om de rest van ons leven te delen komen steeds meer in ons leven (die trek je aan) - waaronder onze tweelingziel. Omdat we zijn wedergeboren en klaar zijn voor een nieuw begin van grootsheid. We zijn klaar om te verbinden. Klaar om samen te zijn.

I'm ready! Are you?

Liefs,
Avalon

Wil je hulp bij heling van jouw familiekarma?

In de webshop vind je een Sjamanistische audio reis (healing) voor het doorsnijden van energetische familiekarma banden die jou weghouden van jouw eigen kracht.

Meer ruimte aan jouw emoties leren geven zodat je vanuit je gevoel (en daarmee jouw hogere plan) jouw mooiste leven knt manifesteren, leer je met het Manifesteren met Grootmoeder Maan - Sjamanistische healingprogramma. Meer daarover kun je hier lezen.

Een 1 op 1 sessie met meer inzichten in jouw familiekarma contracten kun je verkrijgen met een Akasha Kronieken reading & healing-sessie, ook voor tweelingzielen! Meer info daarover lees je hier.

Of vraag in de webshop een Tarot toekomst reading aan voor jouw eigen zielsmissie of tweelingzielen reis.

Ben je al lid van de Tweelingzielen Tarot facebook-community? Lid worden kan hier.

Hier schrijf je je in voor de Maanbrief.