Het Dagboek van een Sjamaan

Het Dagboek van een Sjamaan

Amsterdam, 28 mei 2018

Een dag vol vertrouwen; het doorbreken van mijn angst.

Wat een fantastische dag heb ik vandaag gehad. Ik heb al een tijdje het besef dat ik blijf ‘hangen’ in het niet volledig kunnen loslaten van mijn angsten. Angst is altijd een stukje ego-patroon wat nog leeft, dus vandaag besloot ik daarmee aan de slag te gaan.

Ik ontdekte laatst bij mezelf dat ik niet volledig vertrouw op mijn innerlijke stem. Dat wanneer ik bijvoorbeeld mijn telefoon bij de hand heb, toch van alles na ga op internet. Bijvoorbeeld de route die ik check via Google Maps voordat ik de deur uitga. Je denkt dat je een route nodig hebt, maar wanneer je innerlijke stem, je intuïtie zo sterk ontwikkeld is, kan fietsen volledig intuïtief. Jij weet waar je heen moet als je bijvoorbeeld een afspraak hebt. Je intuïtie doet de rest. Ik checkte ook op Google wanneer mijn intuïtie me zei een bepaald plant medicijn te kopen. Dan koos ik intuïtief de potjes uit, maar checkte ik toch voordat ik ze kocht of de beschrijving wel van toepassing was op wat ik dacht nodig te hebben. Zo werkt het dus niet met vertrouwen. Allereerst kun je met gedachten nooit en te nimmer bepalen wat je nodig hebt. Het is je intuïtie die je dat vertelt. Wanneer mijn intuïtie dus een plant aanwijst, dien ik daarop te vertrouwen. Wanneer ik dat maar half/half doe, door het toch na te gaan, is dat simpelweg geen vertrouwen. Er is niet zoiets als ‘voor de helft’ vertrouwen. En iets of iemand niet vertrouwen komt voort uit angst, uit ons eigen ego-patroon, een wond die bij ons van binnen nog niet is geheeld en wanneer erin gepord wordt getriggerd raakt en zich uit in wantrouwen. Of laat ik het zo zeggen ‘’het niet vertrouwen op mijn EIGEN kracht’’. Het is dus niet dat je de ander niet vertrouwt, het is je eigen drang naar controle die je doet ‘checken’.

Ik ben al een tijdje aan het experimenteren met intuïtief fietsen. Vooralsnog ben ik altijd weer thuis gekomen! Vandaag besloot ik mijn wantrouwen te doorbreken en te gaan fietsen zonder telefoon. Ik vertrok om 15:00 uur en was om 19:30 uur weer thuis. Toen ik de deur uitstapte had ik me voorgenomen om richting Sloterdijk te fietsen, maar mijn intuïtie leidde me de kant op van (Nieuw-)Sloten. Wat een superfijne middag heb ik gehad en wat een prachtig dorp met fijne mensen, Sloten. Een heel oud stukje Amsterdamse pracht. Klein prachtig dorpske met hele aardige open mensen. Woon al zolang in Amsterdam, Sloten is 15 minuten fietsen en was er nog nooit geweest. Toerist in eigen stad.

Ik heb mijn telefoon geen seconde gemist. Er waren wel momenten waarop ik heel automatisch mijn telefoon wilde pakken. Ik wilde een aantal keer een foto ergens van maken, om mezelf te helpen herinneren later. Ik wilde een keer de route nagaan. Ik wilde de tijd checken en ik wilde iets dat ik had gezien opzoeken op internet. Mooi niet! Aangezien ik mijn telefoon niet bij me had, kon ik niets anders dan vertrouwen op mijn eigen innerlijke leiding. Alsook ben ik niet eerder zo ‘aanwezig’ geweest in mijn omgeving. Ik heb leuke gesprekken gevoerd met vreemde mensen, ik heb genoten van de natuur, prachtige dingen gezien tijdens het fietsen, naar de bootjes gekeken en een boek gelezen op het terras. Geen moment van afleiding, aangezien hetgeen me normaliter kon afleiden niet in mijn tas zat! Ik voelde me vrij! Liefdevol en energiek!

Wanneer we gebruikmaken van een hulpmiddel zoals onze telefoon, zwakken we daarmee onze eigen kracht af. We hoeven niets te onthouden en ons brein hoeft niet te werken bij het zoeken van de weg, want dat doet Google voor ons. We houden daarmee ons ego-patroon in stand dat zegt ‘’jij kan dit niet alleen’’. We houden daarmee onze drang naar controle in stand en doen daarmee afbreuk aan ons vertrouwen in onszelf, dat we goed genoeg zijn en heel goed eigen boontjes kunnen doppen.

Ik riep vroeger altijd ‘oh de route, vraag maar niet aan mij, ik loop altijd fout!’. Terwijl ik sinds ik heb leren vertrouwen op mijn innerlijke leiding, zelfs geen treintijden meer hoef te checken. Vroeger bestonden er ook helemaal geen mobiele telefoons of überhaupt ‘het internet’. De Indianen bepaalden de tijd aan het gedrag van de dieren om zich heen. De jaargetijden werden bepaald aan de stand van de maan. Het werk op het veld werd volledig overgelaten aan de kracht van Moeder Natuur om alles te laten groeien wanneer dat nodig was. Schildpadden, tot op de dag van vandaag, begraven hun eieren in het zand en laten de energie en kracht van de zon de eieren uitbroeden.

Het wordt tijd dat we weer teruggaan naar de verbinding met Moeder Aarde. Het wordt tijd dat we weer gaan vertrouwen op onze eigen kracht. Het wordt tijd dat we gaan ‘demobiliseren’, in de zin van zonder telefoon kunnen leven. Het wordt tijd dat we onze angsten aan de kant zetten en gaan leren wie we zijn van binnen.

Kun jij met jezelf zijn in alle stilte?

Alles is Liefde ♥ Alles is Energie