Een brief aan mijn vader

f361ba7153png

Lieve papa,

Wat een turbulente jaren zijn het geweest, ons samenzijn,
mijn Ziel koos jou uit, om mij te helpen bij het verwerken van mijn Zielenpijn.
Ik koos een liefdeloos leven,
zodat ik leerde hoe ik Liefde aan mezelf kon geven.

Zoveel angsten spelen er in jouw hoofd,
kwam ik te dichtbij, dan raakte jij geheel verdoofd.
Niet in staat om jouw Hart naar mij open te maken,
telkens weer deed ik jou met mijn aanwezigheid en Liefde in jouw oude wonden raken.
Elke keer opnieuw wilde jij de strijd met mij aangaan,
jij voelde zo'n sterke drang om mij te moeten ''verslaan'',
om maar boven mij te kunnen staan.
Door aan mij te willen bewijzen, wat jij allemaal wel niet had bereikt,
dat jij wel goed genoeg was, probeerde je daarmee te zeggen, en op jouw manier ook heus jouw leven had verrijkt.

Lieve papa, ik weet dat jij de wereld door andere ogen bekijkt.
Maar jouw gedrag naar mij vind ik niet oké, ik hoef niet altijd maar naar jouw negativiteit te luisteren door jouw strijdende ego tegen mij aan te laten praten,
ik hoef mijzelf niet langer klein voor jou te houden, ik mag jou(w energie) loslaten.
Ik mag de karmische familieband met jou verbreken,
door afstand te nemen van al jouw drama door de energie, de Liefde, voortaan in mijzelf te steken.

Ik hoef het niet keer op keer met jou te blijven proberen.
Jouw Ziel koos er immers voor om in dit leven geen onvoorwaardelijke Liefde te leren.
Uit angst heb jij jou van de Liefde, van de verbinding met jouw Ware Zelf, én de mensen om jou heen doen afkeren.
Zo waarschuwde jij mij keer op keer: ''als Sjamaan eindig je alleen'',
Och, wat deed ik er alles aan om te proberen dat deze overtuiging, die helemaal geen betrekking had op mij, maar op jouzelf, bij jou verdween.
Dat het oké was om jouw Hart naar mij open te maken,
dat jouw Hart door mij niet gekwetst zou raken.

Ik heb mij doen beseffen dat het niet aan mij was en is, om jouw angsten en zorgen te dragen.
Dat de beslissing aan jouzelf is om uit te reiken en om hulp te vragen.
Jouw energie, jouw angsten, zijn niet de mijne.
Ik hoef mijn energie niet langer aan jou te geven om jóuw angsten te kunnen laten verdwijnen.

Ik vergeef jou daarom voor alles wat er is gebeurd,
ik vergeef jou én mezelf voor alle keren dat ik in jouw drama werd meegesleurd.

Ik laat jou jouw eigen pad lopen,
ik kan voor jou alleen maar hopen,
dat voordat jij dit leven verlaat,
er een sprankje Licht zal komen waardoor jouw Hart een stukje opengaat.
Zodat jij, al is het maar voor een nanoseconde, toch nog voelt,

wat er met onvoorwaardelijke Liefde wordt bedoeld.

Liefs,
je dochter

Wil je meer lezen over wat er tussen mijn vader en mij is voorgevallen? Dat lees je hier.